Περί τίνος πρόκειται;

Πρόκειται περί της εκτόνωσης της δημιουργικότητάς μου. Η αυτοψυχανάλυση, η αυτοκριτική και η αυτοαναφορά σε συνδυασμό με την αναζήτηση της αισθητικής και γενικότερα της αίσθησης του εαυτού μου φτιάχνουν αυτό το blog.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Free my mind by closing the questions

Και παρακολουθούσα το MAD-WALK και είδα την επίδειξη του Μητρόπουλου, η οποία που άρεσε και τη βρήκα διασκεδαστική και τραγούδαγε και η Παπαρίζου κτλ. Και πήγα μετά στον υπολογιστή για να δω λίγο το σχεδιαστή, το βιογραφικό του και τη δουλειά του. Και ήρθε η μάνα μου και με "τσάκωσε". Θα ήταν καλύτερη η αντίδρασή της αν έβλεπα gay τσόντα. Καλά υπερβάλλω, αλλά δεν της άρεσε το θέαμα. 
Στη συνέχεια πήγε για ύπνο και με ρώτησε τι θα κάνω. Και της είπα ότι θα δω καμμιά σειρά. Ανακουφισμένη μου απάντησε πως χαίρεται που δε θα κάτσω να δω ¨μόδα¨, γιατί τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι πολύ και έχει αρχίσει να ανησυχεί. 
Μπλόκαρα λίγο γιατί φαντάστηκα ότι την απασχόλεισαι το γεγονός ότι μπορεί να είμαι gay. Αλλά αυτό που μου απάντησε όταν τη ρώτησα, ήταν ότι φοβάται μη γίνω σχεδιαστής μόδας.
Αυτή η στιχομυθία μου έφερε στο μυαλό την απόφασή μου να αφήσω την ιατρική από το Δεκέμβρη, οπότε και τελείωσα με τη δουλειά μου, μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσω την ειδικότητα τον Απρίλη. Σιγά την εγκατάλειψη και σιγά την επανάσταση θα μου πεις. Αλλά για μένα είναι.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε με απασχολεί το μέλλον. Δε με απασχολεί ούτε καν η διάκριση αν αυτά που κάνω είναι αυτά που θέλω ή αυτά που πρέπει. Γιατί φροντίζω να απαντάω σε απλά ερωτήματα και μόνο:
Θέλω να πάω για καφέ; Θέλω να κάνω σεξ; Θέλω να λιώσω στον υπολογιστή και να πονάνε τα γόνατά μου επειδή κάθομαι πάνω στα γόνατά μου; Θέλω να φορέσω αυτό το παντελόνι με αυτό το φούτερ;
Είναι αυτή η τεχνική των κλειστών ερωτήσεων που προσπαθώ να εφαρμόσω στην καθημερινότητα μου. Γιατί με τα μεγάλα ερωτηματικά έχω παλέψει επιφανειακά μια ζωή με αποτέλεσμα να χάνομαι μέσα στο χαοτικό μποτιλιάρισμα άπειρων πιθανοτήτων και δυνατοτήτων.


Δυνατοτήτων για τί; Με ποιον τελικό στόχο; (όπως λέει και ο Dean από το Blue Valentine)


Είναι ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιώ στην προσπάθειά μου να τοποθετήσω τον εαυτό μου στο κέντρο της ζωής μου. Στο κέντρο ενός χώρου, όυτε πρίν, ούτε μετά, ούτε πάνω ούτε κάτω, ούτε μέσα, ούτε έξω. Στο κέντρο, όπου φαντάζομαι ότι βρίσκονται οι μεγαλύτερες πιθανότητες για ισορροπία. 


Εικαστικά αυτό το κέντρο θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σε μια κατασκευή που έφτιαχνε η φίλη μου για την εξεταστική της στην Καλών Τεχνών. Από ευγένεια και φόβο για πνευματικά δικαιώματα δεν πήρα και δεν ανεβάζω φωτογραφία. 
Ιατρική...

Μόδα..

Μόδα..

Καλών Τεχνών..

Ισορροπία!




Θέλω να δημοσιεύσω αυτήν την ανάρτηση;

2 σχόλια:

  1. Έπρεπε με ύφος να απαντήσεις : '' Momma , Minnie in heels sux cox and kills ''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έπρεπε. Και θα την αποστόμωνα και δε θα καταλάβαινε ότι αποστομώθηκε. It's a win win situation!

    ΑπάντησηΔιαγραφή