Περί τίνος πρόκειται;

Πρόκειται περί της εκτόνωσης της δημιουργικότητάς μου. Η αυτοψυχανάλυση, η αυτοκριτική και η αυτοαναφορά σε συνδυασμό με την αναζήτηση της αισθητικής και γενικότερα της αίσθησης του εαυτού μου φτιάχνουν αυτό το blog.

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Hey baby, take a look on the "wild" side

Και είμαι στην Αθήνα και βγαίνω και μιλάω με τους φίλους μου και πίνω καφέδες και καπνίζω και πίνω και χορεύω- κυρίως τώρα που το σκέφτομαι χορεύω- και λιώνω στον καναπέ με το βρακί και κανονίζω και ξεκανονίζω και περπατάω Κολονάκι- Εξάρχεια 32 φορές την ημέρα και αυτά.
Και σκέφτομαι ότι παρόλο που δεν κάνω τίποτα, κάνω πάρα πολλά και παρόλο που λέω πολλά, δε λέω τίποτα και το αντίστροφο.   
Και μέσα σε αυτή την ακαταστασία τόπου, χρόνου, πραγμάτων και σαλονιού προσπαθώ να δω λίγο τον εαυτό μου από την έξω μεριά.
Παρένθεση:
Θυμάμαι όταν ήμουν στην 6η δημοτικού ένα γρίφο που μου είχε δώσει η μάνα μου να λύσω: 6 τελείες σε ένα χαρτί σε διάταξη παραλληλόγραμμου, τις οποίες έπρεπε να ενώσεις χωρίς να σηκώσεις το μολύβι και χωρίς να περάσεις από την ίδια τελεία 2 φορές. Δεν είχα καταφέρει να το λύσω αν και παιδευόμουν αρκετά. Ο πατέρας μου από την άλλη τα κατάφερε πάρα πολύ γρήγορα. Η λύση απαιτούσε να βγεις έξω από το σχηματιζόμενο παραλληλόγραμμο. Δηλαδή, σύμφωνα με την πρακτική ψυχολογία for the masses της μάνας μου, όποιος κατάφερνε να το λύσει είχε την ευκολία να βγαίνει έξω από το πρόβλημα, να το αντιμετωπίζει σφαιρικά και να το λύνει. 
Παρόλο που τότε δεν τα είχα καταφέρει, επιστρέφοντας στο παρόν και κλείνοντας την παρένθεση, κάνω τη φιλότιμη προσπάθεια να βγω έξω από το πρόβλημα (τον εαυτό μου, ή τουλάχιστον και, επειδή είμαι σε πολύ καλή διάθεση, τα προβληματικά κομμάτια του/μου), να το αντιμετωπίσω σφαιρικά (πάντα ήθελα να δω πως φαίνεται ο κώλος μου από πίσω και, επίσης, το καινούριο μου κούρεμα) και να προσεγγίσω τη λύση.
Ίσως έχει έρθει η χρονική στιγμή να βάλω σε εφαρμογή τις δεξιότητες που έχω αποκτήσει τόσο καιρό, ώντας ένας πολύ καλός παρατηρητής των ανθρώπων γύρω μου και των καταστάσεων, στις οποίες αυτοί περι/εμπλέκονταν.
Η αλήθεια είναι πως μπορεί να έχει γίνει λίγο εμμονή η.. εμμονή μου με την αυτοκριτική και την αυτογνωσία και είναι αρκετά πιθανό να αποτελεί ακόμα μια "εύκολη λύση" για να αποφύγω να αντιμετωπίσω τη ζωή μου άμεσα, αλλά πραγματικά και ειλικρινά το παλεύω. Δηλαδή καταναλώνω χρόνο και ενέργεια και κάνω λάθη και μπερδεύομαι περισσότερο... ή και όχι.
Το ζήτημα είναι πως αυτή η εξωτερική ματιά μου λέει πως ό,τι και να κάνω, μπορώ να το κάνω ανάλαφρα, αβίαστα, χωρίς μιζέρια και με χάρη.


Μπορείς να κάθεσαι κάτω από μια ντισκομπάλλα και να σκέφτεσαι, ενώ τα φωτάκια σε λούζουν μέσα στο σκοτάδι, πως δεν έχεις μέση και αυτό σε παχαίνει και σε δείχνει βραχύσωμο και σε κάνει να νοιώθεις ένα FAIL και μισό (FAIL).
Αλλά, μπορείς κάτω από την ίδια ντισκομπάλλα, να πάρεις τη φιλενάδα σου και να την κάνεις 2 σβούρες πάνω στη γερή, αντρίκια και κοτσωνάτη μέση σου. Και αυτό θα σε κάνει να δείχνεις και να νοιώθεις: Γαμάτος!








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου